Inzichten, visioenen, ervaringen doen u verstrooien. Net als grote en kleine successen. Ons gemoed liegt er niet om, bijvoorbeeld: U hebt nu een fijne baan maar het liefst blijft u thuis. Uw succes is die baan maar in werkelijkheid blijft u liever thuis, misschien omdat het buiten koud en donker is. Nu zeg ik niet dat u niet naar uw werk moet of mag maar we vergeten zo gauw wat we werkelijk voelden. Hoe relatief ook succes kan zijn. Nu zit u in een zaal met allemaal spirituele luisteraars. Er zal geluisterd worden naar uw boodschap, over uw diepste inzicht of grootste visioen maar uw relatie is onlangs kapot gegaan en het liefst was u even alleen. Uw gemoed liegt nimmer. Maar krijgt deze wel echt aandacht? Of laten we ons maar al te makkelijk weer afleiden en verstrooien?
En dan, dan wanneer we weer alleen zijn, en de stofwolk van geestelijke ervaringen of wereldlijke successen weer is gaan liggen. Zijn we nog steeds alleen. En daarin in dat alleen zijn kan de vlam van smart branden. Ons gemoed is het vet van de kaars. En onze volkomen aandacht daar, de ontsteking, de vlam.